امام رضا علیه السلام فرمودند: کسی به حقیقت ایمان نمی رسد تا این که سه ویژگی را در خودش ایجاد کند. یکی شناختن دین دوم اندازه گیری درست در زندگی و سوم صبر داشتن در سختی ها.
ایمان چگونه تقویت می شود؟
شاید در ابتدا اگر می خواستیم به ایمان و راه های تقویت آن فکر کنیم فقط به عبادت و انجام دستورات دینی و بیشتر دانستن توجه می کردیم اما این روایت به سه جنبه متفاوت انسان اشاره می کند و هر کدام از آن ها را در افزایش ایمان موثر می داند. جنبه اول فکر وآگاهی است. این که بدانیم دینی که از سوی خدا برای ما آمده است چه می گوید چه ویژگی هایی دارد و به چه درد ما می خورد در ایمان ما نسبت به آن تاثیر دارد. هرچه به زیبایی ها و ظرافت های دین پی ببریم به درستی آن دل بسته تر می شویم. اما این کافی نیست. جنبه دومی که در روایت آمده است حوزه اعمال و رفتار ماست درباره چگونه زندگی کردن است. این که در زندگی خود عاقلانه و با حساب و کتاب رفتار کنیم و در زمینه های مختلف اقتصادی اجتماعی و روابط فامیلی، تربیتی و ...از اندازه و ارزش هرچیزی آگاه باشیم به آن توجه کنیم و متناسب با آن رفتار کنیم. تقدیر در معیشت یعنی بی حساب و خارج از اندازه و مقدار مناسب عملی را انجام ندهیم و در هیچ یک از بخش های زندگی دچار زیاده روی یا کوتاهی نباشیم. از پس این جور زندگی کردن است که بسیاری از زیبایی های نعمت های خدا را می توان چشید وحس کرد و به منشا همه این زیبایی ها ایمان بیشتری پیدا کرد حتی اگر این زندگی بامشکلاتی هم همراه باشد. و در نهایت جنبه سوم انسان یعنی احساسات هم با ایمان ما در ارتباط است. اگر نتوانیم بر احساسات خود در شرایط خاص زندگی چیره شویم وخود را کنترل کنیم ممکن است تفکر ما هم به خطا برود یا حتی در تدبیر زندگی هم دچار مشکل بشویم و با خراب کردن همه چیز در شرایطی قرار بگیریم که به ایمانمان هم لطمه بخورد. صبر کردن در برابر ناملایمات و مقاومت دربرابر احساس بی چارگی، باعث تقویت روح انسان و پاک شدن آن از دلبستگی های کوچک و بی ارزش می شود. این بزرگی روح چشم ها را به حقایق بزرگ تر روشن می کند. حقایقی که ایمان ما را خالص تر می کند.
لَا یَسْتَکْمِلُ عَبْدٌ حَقِیقَةَ الْإِیمَانِ حَتَّى تَکُونَ فِیهِ خِصَالٌ ثَلَاثٌ التَّفَقُّهُ فِی الدِّینِ وَ حُسْنُ التَّقْدِیرِ فِی الْمَعِیشَةِ وَ الصَّبْرُ عَلَى الرَّزَایَا.